Dit zijn de namen | 2020

Anne Bosveld (1995) schrijft voornamelijk poëzie en proza en stond sinds haar negentiende op verschillende literaire en spoken word-podia. Voor ze begon met Creative Writing speelde ze profvoetbal bij FC Twente en het Nederlands Jeugdelftal en was bokser bij Krista Fleming, Fred Royers en Hennie van Bemmel.

Anne-Goaitske Breteler (1996) groeide op aan de voet van de zeedijk in Friesland. Na de studies Culturele Antropologie en Publieksgeschiedenis in Amsterdam verhuisde ze in de herfst van 2019 terug naar haar geboortegrond. In al haar werk staat de relatie tussen stad en platteland centraal. In 2018 verscheen haar non-fictie debuut De traanjagers (Uitgeverij AUP). Ze schrijft columns en redactionele bijdragen, geeft lezingen voor jong en oud en maakt tentoonstellingen.

Annemieke Dannenberg (1993) schrijft gedichten en verhalen, maakt beleveniskunst en leest tarotkaarten. Ze studeerde Creative Writing en religiewetenschappen, en werkte als assistent-conservator bij het National Museum van Wereldculturen. Met haar kunst verkent ze het landschap tussen absurditeit en moderne zingeving, magie en ontgoocheling. Ze is lid van Leids kunstcollectief Roem.

Babeth Fonchie (1993) is dichter, kunstenaar en jurist. Zij is regelmatig te vinden op het podium met haar poëzie en zoekt in verschillende vormen de verbinding met haar medemens. Zoektochten en de rauwe versie van het leven zijn centrale thema’s in haar werk. Ze daagt je uit om voorbij de eerste indruk te kijken.

Bart Decroos (1989) is architect en schrijver. Zijn teksten ontstaan in de spanning tussen fictieve scenario’s en de gebouwde ruimte. Hij is onderzoeker aan de Universiteit Antwerpen en redacteur van het architectuurtijdschrift OASE Journal for Architecture.

Betül Sefika (1995) is beeldend kunstenaar, grafisch ontwerper en schrijver. In haar beeldend werk speelt ze regelmatig met het karakter van haar medium en zoekt ze intimiteit op met de toeschouwer via kleinschaligheid en leemtes. 

Ze stelde tentoon in OFGallery en Het Bos en verscheen in DW B en TIM magazine.

Hannah Chris Lomans (1994) is schrijver, muzikant en programmamaker bij Perdu. Hen is afgestudeerd aan Creative Writing ArtEZ en nam deel aan het Slow Writing Lab. Chris houdt van teksten die zich niet laten vangen in een genre. Binnen hun werk zoekt hen naar vloeibaarheid binnen het lichamelijke en het spirituele.

Ellis Meeusen (1993) studeerde af als actrice en schrijfster aan LUCA School Of Arts in Leuven. Haar kortverhaal vloed werd gepubliceerd door literair tijdschrift Das Magazin en haar eerste toneeltekst Faren werd in 2019 uitgegeven bij De Nieuwe Toneelbibliotheek. Wat ze schrijft, houdt vaak het midden tussen poëzie, proza en theater en vertrekt niet zelden vanuit een fascinatie voor het niet-geleefde leven.

Elsbet De Pauw (1998) is dichter en studeert Taal- & Letterkunde aan de UGent. Ze schrijft over lichamen en onbehagen, de fluïditeit tussen meisje en vrouw en Belgische dorpjes. Ze brengt haar gedichten op podia, stond in 2019 in de finale van WriteNow! en nam deel aan de Schrijfresidentie van deBuren. Ze is gefascineerd door kitsch, alles wat raar is en het werk van Chris Kraus.

Emma Wiersma (1998) schrijft psychologisch surrealistische proza en gedichten, onderzoekt hoe ze een berg kan verplaatsen en werkt aan een performance over herinneringen buiten het brein. Daarnaast is ze bezig met audio en microscopische sculpturen van aardkruimels, teennagels en de vorm van water.

Esha Guy Hadjadj (1994) is freelancejournalist en schrijft verhalen. Zijn werk verscheen onder andere in de Nederlandse Boekengids, Oneworld.nl en literair tijdschrift ZINK.

Jens Meijen (1996) is afgestudeerd als letterkundige en werkt als doctoraatsonderzoeker in de politieke wetenschappen aan de KU Leuven. Daarnaast is hij journalist en recensent bij HUMO en De Morgen, redacteur bij Greenpeace Belgium en kernredactielid bij het literair tijdschrift DW B. In 2016 werd hij de eerste Jonge Dichter des Vaderlands van België. Zijn poëziedebuut Xenomorf (2019, De Bezige Bij) werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs in 2020. In 2021 verscheen bij dezelfde uitgeverij zijn debuutroman De Lichtjaren.

Johannes Decat (1993) is schrijver, journalist en zoekende. Zijn eerste boek ging over buitenaardse wezens en schreef hij als elfjarige voor zijn geheime crush. In 2018 won hij met ‘De Schipper’ de Ward Ruyslinckprijs voor kortverhalen.

Jordi Lammers (1996) is als maker verbonden aan De Nieuwe Oost / Wintertuin. Hij publiceerde verhalen en gedichten in De Revisor, Op Ruwe Planken en De Optimist en schrijft essays voor Rekto:Verso. Je kon hem horen voordragen op de Kunstnacht, het Boekenfeest en het International Literature Festival. Samen met zijn broer Rindert vormt hij de tweekoppige band Benji – een samensmelting van muziek en poëzie.

Marie Borremans (1994) studeert Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen en werkt als onderzoeksjournalist. Het liefst maakt ze verhalen die grenzen opzoeken: tussen realiteit en fictie, tussen proza en poëzie, tussen tekst en geluid. Ze publiceerde in de Sampler 2019 van Das Mag en werd tweede in schrijfwedstrijd Write Now!.

Pelumi Adejumo (1998) is een weggelopen pastoorskind, schrijver, lucide dromer en zangeres. Ze schrijft over/met de verwikkeling van migratie en rouw, gospelmuziek en vervreemding. Door het gebruik van glossolalie, te spelen met verwarring en meertaligheid opent ze tegendraadse en ritmische mogelijkheden. Ze maakte werk voor nY, de Gids, het Nationale Theater, Nationale Opera & Ballet, Sonsbeek 20-24 en Mister Motley. Ze trad op bij festivals zoals Into The Great Wide Open en Read My World. In 2020 nam ze deel aan de schrijfresidentie van deBuren. Pelumi heeft een bachelor in Creative Writing van Artez Hogeschool voor de Kunsten en doet nu een master aan het Dutch Art Institute. Ze is ook programmamaker bij het internationale literatuurfestival Read My World.

Shimanto Reza (1993) werkt hij als freelance vertaler en editor, blaast deuntjes op zijn saxofoon en schrijft verhalen en poëzie in het Nederlands en Engels, zijn twee moedertalen.

Tessel Veneboer (1994) publiceert regelmatig over literatuur en kunst, onder andere voor de Nederlandse Boekengids en tijdschrift voor hedendaagse kunst De Witte Raaf.