Dit zijn de namen | 2018

Anke Verschueren neemt haar grote liefde, de taal, overal mee naartoe, van papier naar podium naar podcast. Ze groeide op tussen de maïsvelden in de Kempen en probeert in het geraas van de auto’s op de Ring rond Antwerpen het ruisen van de zee te herkennen. Ze heeft een Master Nederlands en een Master Woordkunst, ze ging met Das Mag op zomerkamp en met deBuren naar Parijs en resideerde al schrijvend in Rotterdam en in Leeuwarden. Anke is ongeveer altijd aan het praten, schrijven, zingen, luisteren, lezen, presenteren, modereren, monteren of theater maken en amuseert zich daar mateloos mee. Haar eerste solovoorstelling, de poëtische DJ-performance I’M NOT GONNA WRITE YOU A LOVE SONG ging in juni 2022 in première.

Aya Sabi debuteerde in 2017 met de verhalenbundel Verkruimeld Land die genomineerd werd voor de OPZIJ literatuurprijs en de LangZullenWeLezen-trofee. In 2018 ging zij met deBuren mee op schrijfresidentie. Ze schreef columns voor verschillende media en werkte ze aan een aantal journalistieke stukken, ook staat ze graag op het podium. In 2022 verscheen haar romandebuut Half leven.

Dewi de Nijs Bik (1990) houdt sinds 2012 diepte-interviews voor Moesson, hét Indisch maandblad. Tijdens haar masters Nederlands en Comparative Literature onderzocht ze politiek engagement en de rol van affect in moderne literatuur. Ze studeerde aan de Schrijversvakschool Amsterdam met hoofdvakken poëzie en proza. Haar verhalen en gedichten werden onder meer gepubliceerd in Extaze, Op Ruwe Planken, op Hard//hoofd en in de bundel van de Turing Gedichtenwedstrijd 2017. Ze droeg onder meer voor tijdens Oerol en Dichters in de Prinsentuin. In 2022 verscheen haar dichtbundel Indolente bij uitgeverij De Arbeiderspers.

Gena Kagermanov (1990) is fotograaf en schrijver. Hij groeide op in de Kaukasus en verhuisde naar België in 2000. In zijn werk gaat hij vooral op zoek naar de relatie tussen woord en beeld en zijn focus ligt op het post-Sovjet politiek landschap en migratie. Zijn eerste project maakte deel uit van de groepstentoonstelling 'ROOTS' in CC Mechelen. Met het bijbehorend essay De Wandelaars van Calais won hij de Emile Zola-prijs 2018 en de tekst werd gepubliceerd in SamPol. Hij werkte samen aan een filmproject met Pieter-Jan De Pue en zijn werk was al te zien van Gent tot Praag.

Imane Kostet (1989) is als doctoraal onderzoeker verbonden aan het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek en de Universiteit Antwerpen. Ze is gepassioneerd door cultuursociologie en schrijft over identiteit, sociale ongelijkheid, gender, ballingschap en ontheemding.

Joost Oomen (1990) is dichter, schrijver, theatermaker en drummer. Hij publiceerde de bundels Vliegenierswonden en De stort, de novelle De zon als hij valt, de roman Het Perenlied, de vinylsingles Joost Oomen en Vruchtjes Eten en het reisverslag Visjes. Oomen trad op van Pisa tot Ter Apel, van Viseu tot Vlieland en van de kerk tot het kippenhok. In zijn vrije tijd is Oomen onderdeel van het literaire DJ-collectief Team KTW. De Volkskrant riep hem uit tot het literaire talent van 2021 en in datzelfde jaar werd hij derde bij de Nederlandse versie van kennisquiz De Slimste Mens. 

Kaya Erdinç (1994, Maastricht) schrijft, maakt films en ondernam een ervaringsgericht onderzoek naar handvaardigheid, waarin hij zijn persoonlijke socialisatie als digital native bevraagt in relatie tot het lichamelijke. Hij werkte ook nauw samen met filosoof Bibi Straatman voor zijn projecten twelve invocations (2021), silent, minor, grave (2022) en loud hand (2022).

Linda van der Pol (1992) schrijft fictie en non-fictie. Ze is neerlandicus en cultuurhistoricus, is even bezeten door Flevoland als door Oost-Europa en haar werk werd onder andere gepubliceerd in De Groene Amsterdammer en bij Hard//Hoofd. In Parijs boog ze zich over de aloude dichotomie beschaving en barbarij.

Max Urai (1991) is schrijver, redacteur en docent. Zijn verhalen, essays en recensies verschenen onder andere bij Kluger Hans, Nooit Meer Slapen, Mr. Motley en De Reactor. In 2018 werd zijn essay “Stickin’ it to the man – lessen van activistisch Nederland” genomineerd voor de Joost Zwagerman Essayprijs. Hij was redacteur bij Perdu en Tijdschrift Ei. Hij gaf twee cursussen sci-fi schrijven bij het Leidsch Academisch Kunstencentrum.

Naomi Jacobs (1990) is docent bio-ethiek aan de Universiteit Twente en haar interesses liggen bij nieuwe medische technologieën, ethics by design en het belang van kwetsbaarheid en rechtvaardigheid bij het ontwerpen van nieuwe medische technologie. Ze promoveerde in techniekfilosofie aan de Technische Universiteit Eindhoven met het proefschrift Values and Capabilities: Ethics by Design for Vulnerable People. Samen met filosofen Lisa Doeland en Elize de Mul schreef ze het boek Onszelf voorbij. Kijken naar wat we liever niet zien dat begin 2018 bij Uitgeverij Arbeiderspers is verschenen.

Selma Franssen (1988) is freelance journalist en werkte onder andere als chef redactie bij Charlie Magazine. Voor Charlie maakte ze de onderzoeksreeks Relaties Anno Nu en met steun van Fonds Pascal Decroos een reeks over kinderen met een intersekse-conditie. Haar columns en artikels werden gepubliceerd in De Standaard, De Morgen en VICE Nederland. In 2019 verscheen haar eerste boek Vriendschap in tijden van eenzaamheid bij uitgeverij Houtekiet. Ze werkt als programmamaker en presentatrice, onder meer voor het Festival van de Gelijkheid, Passa Porta, MO* en deBuren, en ze presenteert de lezingenreeksen ‘Moeilijke Dingen Makkelijk Uitgelegd’ en ‘Brussels Explained’.

Simone Atangana Bekono (1991) studeerde in 2016 af aan Creative Writing ArtEZ met een bundeling van gedichten en brieven getiteld hoe de eerste vonken zichtbaar waren, die in herdruk verscheen bij De Nieuwe Oost in samenwerking met Lebowski Publishers. De bundel werd bekroond met de Poëziedebuutprijs 2018. In 2020 verscheen Confrontaties bij Lebowski Publishers en in 2022 Zo hoog de zon stond bij De Arbeiderspers (genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2023). Ze is een van de deelnemers aan het Europese talentontwikkelingstraject CELA.

Thijs Joores (1998) studeerde Literatuurwetenschap, liep stage bij uitgeverij Atlas Contact en publiceerde twee keer per week op ABCyourself. Zijn werk is verder te lezen in Op Ruwe Planken en op het online platform De Student Schrijft en hij trad op in de landelijke finale van Kunstbende en op het Wintertuinfestival. Hij schrijft proza en poëzie over thema's variërend van gender en seksualiteit tot ecologie.

Uschi Cop (1988) is fictieschrijver, dichter en curator. Ze werkt als beleidsmedewerker voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media in haar thuisstad Brussel. Als doctor in de taalpsychologie balanceert ze in haar prozawerk tussen experiment en bespiegeling. Ze schrijft korte verhalen, brengt haar poëzie op podia en publiceerde columns in De Morgen en cultuurmagazine Bruzz Select en korte verhalen en poëzie in o.a. Kluger Hans, Ons Erfdeel, Editio Magazine en Deus Ex Machina. Begin 2021 richtte ze Hyster-x op, een feministisch Belgisch schrijverscollectief voor vrouwen en non-binaire personen.

Vicky Francken (1989) is dichter en vertaler. Ze studeerde Frans en Vertaalwetenschap aan de Universiteit Utrecht en haar gedichten werden gepubliceerd in onder meer Hollands Maandblad, Revisor, Tirade en Het Liegend Konijn. Haar debuutbundel Röntgenfotomodel verscheen in 2017 bij de Bezig Bij. De bundel werd bekroond met de C. Buddingh’-prijs en won de Jo Peters Poëzieprijs 2018.

Willem Pije (1995) studeerde Urban Studies aan University College London en maakte een scriptie over de representatie van New York in het werk van David Wojnarowicz. Zijn master Cultural Landscapes volgde hij aan de University of Edinburgh. Hij schreef eerder voor deFusie en werkte voor Sebes & Bisseling literair agentschap.

Yelena Schmitz (1996) is schrijver, theater- en audiomaker. Ze behaalde de master Woordkunst op het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen en maakte deel uit van het schrijverscollectief en literair tijdschrift ZINK. In 2017 won ze de Nieuwe Types Prijs voor het beste afstudeerwerk van een Nederlandstalige schrijfopleiding. Haar werk werd bekroond met de Korte Golf Radioprijs 2017 en op het Flash Fiction Fest 2018 kreeg ze de Deus Ex Machina Prijs voor het beste ultrakorte verhaal met 'Ich bin wie du'. Haar eerste boek, Geroezemoes, verscheen in oktober 2021. 

Younes van den Broeck (1991), alias Spitler, is beeldend kunstenaar, schrijver en performer, maar ook thuis in de wereld van Street Art. Zijn maatschappelijk engagement zet hij om in woord en beeld. Hij is rapper en treedt ook op als slamdichter. Zijn teksten zijn soms rauw, soms verpakt in humor en altijd recht voor de raap. Zijn kunst – in alle vormen – is meestal maatschappijkritisch. Hij maakt dan ook deel uit van het fokovisme, een kunststroming die zich afzet tegen onderwijsvormen die eigenheid, stijl en vrijheid van een kunstenaar om zich te uiten beperken. In mei 2018 ontving hij de Koningin Mathildeprijs in samenwerking met Commusaic vzw voor het project Beats and bars. Hiervoor gaf hij workshops in gevangenissen in New York en België. Zijn eerste voorstelling heette PL3MONS en stond op het Theater Festival in 2022.