Luister
Pijn? Ik ken geen pijn.
Tenminste niet zoals mijn broeders en zusters
die werden gedragen in het vuur van de strijd.
Er bonkte geen angst in mijn borst,
maar trots. Fort na fort na fort.
Symbool was ik
en symbool ben ik gebleven.
Wat ziet u als u kijkt naar mij:
opgeheven hoofd, standvastigheid?
Bescherming, ja, tegen de tand des tijds…
Nooit zocht iemand heil bij mij.
Sier was ik, geen scherm, geen schild
gesmeed voor hagelregens.
Al was ik er nog zo op gebrand –
het beleg, de veldslag en de stad –
ik kwam pas achteraf van pas.
Dan mijn drager, de belager.
Manmoedig hield hij vol en vocht
en stond waarvoor hij stond.
En ik? Ik paradeerde en bestond.
Of ik ooit iets overwon …
Dat ik hier lig, dat u naar mij kijkt,
dat ik eindelijk eens spreken mag.
Waarvoor levert u nu strijd?
Ooit was het noodzaak, nu lijkt het mode
geharnast door straten te gaan.
U staart zich blind op mijn waarde
maar u vergist zich, laat mij varen.
Geen bescherming maakt ons mooier.
Stel u open. Geef u over.
