Brief aan Gabrielle Defrenne

Brief aan Gabrielle Defrenne

Hoewel ik in 1968 nog niet geboren was, werd ik samen met jou veertig jaar.
In feite werd, op die winterse dag in februari, iedere vrouw veertig. Of ze nu geboren of ongeboren was, of ze dat nu wilde of niet.

Je werd ontslagen omdat je te oud zou zijn voor een stewardess en aan mij zeggen ze dat ik met mijn uiterlijk altijd in de verkoop terecht kan. Je zou niet meer mooi genoeg zijn voor je functie, ik zou als vrouw te jong zijn voor een leidinggevende baan.

Hoewel ik in 1968 nog niet geboren was, plantte je in mij de eerste tekenen van verzet. In feite plantte je, op die koude dag in februari, een hele revolutie. Of dat nu onbedoeld of met opzet was, of je dat nu wilde of niet.

Je had wat rimpels en steeds meer grijs haar, ik heb nog net de juiste maat. Afgekeurd en goedgekeurd door het alziende oog van de onzichtbare man. We werden met z’n allen veertig, op die helse dag in februari, toen nogmaals duidelijk werd dat niet wij, maar hij ons verleden, ons heden en onze toekomst bepaalt.

Ik wilde dat je me kon zeggen dat jouw verhaal zich vijftig jaar geleden afspeelde, maar zowel jij als ik weten dat ook ik waakzaam moet zijn. Mijn eerste rimpels beginnen zich immers te tonen en mijn lijf is steeds minder strak.