Dit zijn de namen | 2017

Anne Schepers (1993) studeerde politicologie en politiek gedrag. Tijdens haar studie liep ze stage bij Vrij Nederland, schreef ze voor deFusie en maakte ze wekelijks radio bij Amsterdam FM. Daarna werkte ze onder meer voor De Correspondent en EenVandaag en nam ze deel aan het zomerkamp van Das Magazin en de Schrijfresidentie van deBuren. Als freelance journalist schrijft ze over privacy en profilering en organiseerde ze de maandelijkse talkshow Politieke Junkies in De Balie. Ze koestert een voorliefde voor de (lokale) politiek.

Bob Vanden Broeck (Aloys Vonckx) (1988) is dichter, essayist en criticus. Hij werkte mee aan diverse tentoonstellingscatalogi in binnen- en buitenland. Hij is gefascineerd door kunst als publieke ruimte. Hij publiceerde reeds in DW B, Deus Ex Machina, Gierik & NVT, Kluger Hans, De Poëziekrant, Op Ruwe Planken, Meander, Schoon Schip, De Contrabas, Het Liegend Konijn, VERZIN en Rekto:Verso. Hij nam ook al deel aan literaire evenementen als ‘Dichters in de Prinsentuin’ en ‘Weg met Dichters’.

Esther De Soomer (1986) studeerde Taal- en Letterkunde, Westerse Literatuur en Editiewetenschap in Leuven en Berlijn en schrijft proza in het Nederlands en Duits. Ze publiceerde in (literaire) tijdschriften zoals De Gids, Kluger Hans, Groene Amsterdammer en Sprache im technischen Zeitalter. In 2017 nam ze deel aan de Parijsresidentie van deBuren, in 2018 aan de Autorenwerkstatt Prosa van het Literarisches Colloquium Berlin. In 2019 was ze genomineerd voor de Anil Ramdas Essayprijs.

Giuseppe Minervini (1994) is filosoof, muzikant, regisseur, redacteur en schrijver. Hij studeerde filosofie en Westerse literatuur aan de KULeuven. Hij publiceerde non-fictie recensies, proza en poëzie in (literaire) tijdschriften Gierik & NVT, Extaze, VAT, De Titaan, Het Liegend Konijn, Kluger Hans, Deus Ex Machina, rekto:verso, Humo, DW B, De Gids en literaire platformen Passionate, Hard//Hoofd, De Optimist. In 2016 werd hij geselecteerd voor het talententraject Talent op Tilt, het jaar daarna won hij met een selectie gedichten uit zijn debuutbundel de Leuvense voorronde van Write-Now en ging hij op Schrijfresidentie met deBuren. In 2023 verschijnt zijn debuutroman Krank bij Querido.

Hélène Christelle Munganyende (1994) kwam op vijfjarige leeftijd als politiek vluchteling van Rwanda naar Nederland. Toen ze negentien was verhuisde ze naar Brussel om Politieke Wetenschappen te studeren. Ze publiceert over feminisme en de politieke emancipatie van millennials met een migratieachtergrond bij onder andere Vogue, Vileine, de Volkskrant, Dipsaus, De Groene Amsterdammer en OneWorld. Samen met andere vrouwen van kleur richtte ze de stichting IAMSHERO (2014-2016) op om te laten zien dat er kansen zijn voor iedereen. In 2017 werd ze genomineerd voor de Vrouw in de Media Award en de VIVA400 en hield ze een TED-talk op TEDxAmsWomen waarin ze vertelde over haar persoonlijke vorm van verzet: haar schrijverschap. Ze stelde Liberté, égalité, Beyoncé (2019, Uitgeverij Pluim) samen waarin elf schrijvers onderzoeken wat Beyoncé zo inspirerend maakt. Ook vormt ze een derde van de bekende podcast Fufu & Dadels. Door ELLE werd ze in 2020 uitgeroepen tot een van de dertig Nederlandse ‘Greta Thunbergs’, oftewel: wereldverbeteraars om in de gaten te houden.

Jana De Kockere (1994) studeerde in 2021 af als theatermaker aan het KASK en deed een doctoraatsonderzoek binnen de filosofie aan de UGent. Ze zoekt naar de waarheid over de waarheid, zowel in de boeken als op de scène. In 2020 was ze te gast in Monty als performer in Mount Average van Julian Hetzel. In 2022 speelde ze mee in Ten Oorlog van Camping Sunset, een verfrissende, spannende en eigentijdse bewerking van de Shakespeare-marathon van Luk Perceval en Tom Lanoye. Jana De Kockere is redacteur bij rekto:verso.

Julie Cafmeyer (1987) studeerde in 2015 af aan de Toneelschool Maastricht als regisseur. Vandaag schrijft ze en maakt ze theatervoorstellingen zoals De Therapie, Bombastische Liefdesverklaring, Is this porn? No, this is love en Bad Woman. Ze combineert autobiografische elementen met een transparante speelstijl. Daarbij probeert ze altijd op ingenieuze (lees: interactieve) manier een intensere band op te bouwen met haar publiek. Ze schreef columns voor De Morgen, was te horen op Radio 1 en te zien in De Slimste Mens ter Wereld.

Kees de Haan (1990) is beeldend kunstenaar. Hij studeerde Beeld en Taal aan de Gerrit Rietveld Academie. Hij danst, bakt taart, spreekt mensen toe en maakt sculpturen die vaak stuk gaan. Zijn werk is speels en treurig. Het gaat over dromen en idealen die op de realiteit botsen. Kees is daarin erg breekbaar. Het biedt troost om te zien hoe hij daarmee omgaat.

Lotte Lentes (1990) schrijft proza, theater en recensies. Ze werkte voor onder andere Das Magazin en NTGent en schreef voor deReactor, Tirade, de Revisor, Hard//Hoofd en De Gids. In 2015 verscheen bij Wintertuin Uitgeverij haar chapbook, de novelle De jongen, het stof, dat in 2017 samen met een aantal korte verhalen en essays werd gebundeld onder de titel Een tweede keer kijken. Lotte werd geselecteerd voor het Slow Writing Lab, het talentenprogramma van het Nederlands Letterenfonds. Tevens is ze deelnemer aan het Europese talentontwikkelingsprogramma CELA. Ze maakt samen met Paul van Dijk en Marcel Wortel deel uit van het schrijverscollectief Petrichor waarvan de eerste bundel kortverhalen (2013, Palmslag) volstaat met humor, bespiegelingen, platvloersheden en kleine observaties.

Malu de Bont (1989) was vaste redacteur voor ELLE en voegde zich in 2021 bij Quote. Ze studeerde Journalistiek en verdiepte zich op Amsterdam Fashion Institute in de maatschappelijke context van mode. Ze gaf gastlessen en lezingen over interviewen en (online) modejournalistiek op de HKU, Fontys Hogeschool Journalistiek en Amsterdam Fashion Institute. Gelooft vastgeroeste ideeën over onderwerpen vaak niet.

Pieter Kranenborg (1994) is schrijver. Daarnaast volgt hij de masteropleiding Urban Studies aan de Universiteit van Amsterdam, wat je zou kunnen zien als een studie over verhalen over het leven in de stad. Hij debuteerde bij uitgeverij Van Oorschot in 2017 met zijn verhalenbundel Astronaut en in 2021 met zijn roman Waterland. Hij schrijft verhalen, essays en recensies voor Hollands Maandblad, Tirade, De Nederlandse Boekengids en De Groene Amsterdammer.

Rineke Roosenboom (1989) is schrijver, theatermaker en tekenaar. Ze studeerde aan de Schrijfopleiding van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Als theatermaker en schrijver werkt ze bij Orkater/De Nieuwkomers in het muziektheaterduo iona&rineke. Haar teksten en tekeningen werden gespeeld en gepubliceerd bij onder meer Festival Cement, Kluger Hans, DW B, tgECHO, Oerol Festival, BonteHond, de Orde van de dag en de Parade.

Sabrine Ingabire (1995) is journaliste, schrijfster, mensenrechtenactiviste en jongerenadviseur bij de Vlaamse Jeugdraad. Toen ze vier was, kwam ze van Rwanda naar Brussel, waar ze Frans leerde. Op haar tiende verhuisde ze naar Vlaanderen en leerde daardoor Nederlands. Ze keerde dan weer naar Brussel, waar ze werkte aan het behalen van een rechtendiploma, om zich uiteindelijk te specialiseren in de mensenrechten. In 2016 verscheen haar roman Le chemin vers le bonheur (uitgeverij Chloé des Lys). Daarnaast schrijft Sabrine over allerlei thema’s rond sociale ongelijkheid. Haar artikels en columns verschenen onder meer bij NRC Handelsblad, MO* en De Morgen. Ingabire schreef ook een bijdrage aan het boek Zwart: Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen (2018, Atlas Contact), samengesteld door Vamba Sherif en Ebissé Rouw.

Sarah Arnolds (1992) studeerde in 2014 af aan de Gerrit Rietveld Academie in de richting Beeld & Taal. In 2015-2016 nam ze deel aan het Slow Writing Lab, het talentontwikkelingstraject van het Nederlands Letterenfonds. Ze schrijft filmscenario's, publiceerde verhalen en poëzie in onder meer De Gids (waarvan ze ook webredacteur is) en Revisor. Ze schreef het scenario voor de korte films De Hel en Je vriendin koopt een vis op de markt, die werd geselecteerd voor de Gouden Kalf voor beste korte film en beste debuut op het Nederlands Film Festival 2015, en Planet Beauty (One Night Stand, 2016).

Sereh Mandias (1987) schrijft en spreekt, na haar studies wijsbegeerte en bouwkunde te hebben voltooid, over architectuur en de stad, met een specifieke interesse voor de totstandkoming van de hedendaagse stad. Ze was al werkzaam als chef architectuur en stedelijke ontwikkeling van Rotterdams online tijdschrift Vers Beton, docent en onderzoeker bij de leerstoel Interiors Buildings Cities (faculteit Bouwkunde, TU Delft), redacteur van podium voor stadscultuur De Dépendance en mede-oprichter van architectuurpodcast Windoog.

Steffie Van Neste (1994) studeerde taal-en letterkunde (Frans-Latijn) en meertalige bedrijfscommunicatie aan de Universiteit Gent. Daar promoveerde ze in 2022 met een onderzoek naar nieuwsgierigheid in het werk van Alexandre Dumas. Ze begeleidde een leesgroep in bibliotheek De Krook en schrijft graag recensies en essays. In 2017 werd ze geselecteerd voor de Parijse schrijfresidentie van deBuren en in 2018 voor Eenzame Avonturen, een talentontwikkelingstraject voor literaire non-fictie van De Gids en deBuren. In 2023 trad ze als nieuw lid toe tot de redactie van De Reactor.

Tjeerd Posthuma (1992) begon toen hij zestien was met schrijven voor Sesamstraat. Hij studeerde Theaterwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam en van 2013 tot 2016 werkte als dramaturg en assistent producent voor Theater Bellevue. Sindsdien werkte hij als vrijgevestigd dramaturg en schrijver onder andere voor Toneelschuur Producties, Frascati Producties, Internationaal Theater Amsterdam, Theater Rotterdam, Toneelgroep Oostpool en Theater Sonnevanck. In 2016 verscheen zijn debuutroman Stad van Goud (Standaard Uitgeverij). Daarnaast schrijft hij als 'Studio Cheered' kunstinstallaties die geëxposeerd werden in verschillende steden en sinds 2020 wekelijks te zien waren in De Volkskrant. In 2018 werd de door hem geschreven voorstelling Princess beloond met de prestigieuze Gouden Krekel. Voor zijn korte verhalen ontving Posthuma in 2019 de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs. In 2021 kreeg hij het TheaterTekstTalent Stipendium van het Prins Bernhard Cultuurfonds. 

Yousra Benfquih (1988) is naast mensenrechtenjuriste en doctoraal onderzoekster aan de Universiteit Antwerpen ook columnist, dichter en spoken word artiest. Met haar poëzie bespeelt ze het delicate evenwicht tussen humor en ernst, tussen ongemak en ontroering. Ze won de text-on-stage wedstrijd Naft voor Woord 2017 en stond sindsdien op uiteenlopende podia en werkte samen met organisaties als Amnesty International en Passa Porta. Haar werk verscheen al in Kluger Hans, DW B, de Poëziekrant, De Revisor, De Standaard, Charliemag, De Morgen, rekto:verso en Knack. In 2019 werd ze geshortlist voor de Joost Zwagerman Essayprijs. In 2021 werd ze geselecteerd voor het Slow Writing Lab en in 2022 voor Vers van het Mes en Eenzame Avonturen.