Eerste hulp bij doemdenken

De in Rotterdam geboren Amir Bachrouri (2002) groeide op in Borgerhout en is een rasechte Antwerpenaar. Hij studeert rechten aan de Universiteit van Antwerpen en tot eind 2023 was hij als voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad de spreekbuis voor jongeren. Amir heeft een vlotte tong, een ongezouten mening en een scherpe pen waarmee hij zich regelmatig roert in het maatschappelijk debat. Sinds 2022 schrijft hij columns voor Knack. Via Speakxout en YoungFenix, twee organisaties waar hij ambassadeur van is, komt hij geregeld vanuit verschillende invalshoeken in aanraking met jongeren. Wat hij later wil worden, dat weet hij nog niet. Dat weerhield hem er echter niet van een langgekoesterde droom uit te laten komen: het schrijven van een boek. In november 2023 verscheen zijn debuut Doe maar niet. Over het vuur van de jeugd, dat altijd weer wordt geblust (Borgerhoff | Lamberigts). In dit boek breekt hij een lans voor het potentieel van onze jongeren, álle jongeren, die de toekomst zijn van ons land. 

Jason Bhugwandass (1997, hij/hem) is ambassadeur van Pride Amsterdam en werd benoemd tot Amsterdammer van het jaar 2021 voor zijn inzet tegen onrecht in de jeugdzorg. Hij schreef het onderzoeksrapport `Eenzaam gesloten’ over wantoestanden in de gesloten jeugdzorg in Nederland. Voor zijn onderzoek sprak hij met 51 jongeren over hun ervaringen op de ZIKOS-afdeling (Zeer Intensieve Kortdurende Observatie en Stabilisatie), waar hij in 2015 ook zelf verbleef. Het rapport legde zeer ernstige misstanden bloot en leidde bij de publicatie begin 2024 tot een directe opnamestop. In april 2024 werden alle ZIKOS-afdelingen in Nederland definitief gesloten. 

Lisanne van Sadelhoff (1989) is journalist, Neerlandicus en dochter van een dode moeder. Dat laatste was een reden om op onderzoek uit te gaan: wat doet rouw met ons lijf, met ons brein, met onze relaties? Ze schreef er het boek Je bent jong en je rouwt wat over (Das Mag, 2020). Drie jaar later verscheen We zullen doorgaan: een hoopvolle, en ook best grappige zoektocht naar veerkracht. Lisanne vroeg zich af: kan elk mens opstaan na ellende? En zo ja: hoe dóén we dat dan? Ze sprak artsen, psychologen, filosofen, ecologen, maar ook: de gebutsten, de gehavenden. Mensen die hun kind moeten missen, hun been, hun gezondheid, mensen die liefdesverdriet, depressies of diepe angsten hebben gekend - en moedig weer terugveerden. Daarnaast schrijft ze ook verhalen die níét over rouw gaan. Dat doet ze voor onder andere De Correspondent, NRC, het Algemeen Dagblad, Volkskrant Magazine, LINDA., Het Parool en onderzoeksplatform Pointer. Ze is vaste columnist bij tijdschrift Flair, RTL Nieuws en journalistenvakblad Villamedia.  

Nele Van den Broeck (1985) is theatermaker, muzikant, frontvrouw van de band Nele Needs A Holiday en sinds acht jaar columnist bij De Standaard. In 2019 verscheen Halfvolwassen, een bundeling van haar columns. In 2023 verscheen haar romandebuut Iemand Anders. Nele behandelt thema's als psychische kwetsbaarheid, grote dromen, hilarische mislukkingen en filosofische alledaagsheid. Haar werk is een constante zoektocht naar de handleiding van het leven. Vraag Nele niet wat ze later worden wil, want ze weet het nog altijd niet. Op dit moment werkt Nele aan MIJN BEST, haar eerste muziektheatervoorstelling die in december in première gaat. 

Emma Ringelding/Ringelberg woont in Arnhem en is werkzaam als stripmaker en illustrator. Ze tekent vooral over taal en literatuur, voor zowel volwassenen als kinderen. Ze studeerde Comic Design in Zwolle en Nederlandse literatuur en cultuur in Nijmegen en Utrecht. Daarnaast onderzoekt ze als neerlandicus aan de universiteit van Utrecht Nederlandse scifi uit de jaren ’70 en ’80 vanuit een ecofeministisch perspectief. In de zomer van 2019 nam ze deel aan de schrijfresidentie van deBuren in Parijs. 

Rebekka de Wit (1985) is schrijver en theatermaker. Ze studeerde in 2011 af aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, afdeling woordkunst. In de zomer van 2012 ging zij mee met de schrijfresidentie van deBuren in Parijs. In 2015 verscheen haar debuutroman We komen nog een wonder tekort bij Uitgeverij Atlas/Contact. Vanaf 2016 nam ze samen met Freek Vielen en Suzanne Grotenhuis de artistieke leiding over van De Tijd. Samen vormden ze het om tot theater de Nwe Tijd. Ze is columnist bij De Standaard en De Groene Amsterdammer. In 2021 won ze samen met Anoek Nuyens de Regieprijs voor de voorstelling De zaak Shell. In datzelfde jaar schreef ze ook een verhaal voor Over over morgen, een bundel met (hoopvolle) verhalen over de toekomst. Samen met Anoek Nuyens schrijft ze nu aan een fictie-serie over Tata Steel, voor NPO1. 

Stefanie Huysmans-Noorts (1985) is schrijver, actrice, theatermaker en schrijfdocent. Sinds ze de finale haalde van Frappant TXT 2015 heeft ze zich ontpopt tot reizende performer. Zo stond ze al op verschillende podia van Antwerpen tot Amsterdam en Berlijn. In 2024 maakte ze deel uit van de literaire nomadenwandeling ‘Waaktocht’ op Theater aan Zee. Haar teksten vinden meer en meer hun weg naar papier, zo publiceerde ze poëzie in de tijdschriften Kluger Hans en Deus Ex Machina. Momenteel werkt ze aan een debuutbundel. Sinds 2022 is Stefanie lid van Hyster- x, een collectief voor vrouwelijke en non-binaire makers. Daarnaast trad ze toe tot de redactie van Deus Ex Machina. Ze is eveneens artistiek leider van Dans! Dichter! Dans!. 

Sinds de eerste release Gemiste Kansen vol. 1 in 2016 brengt Stippenlift met hoge frequentie nieuwe depriwave uit: het zelf-geclaimde genre dat inmiddels een eigen leven is gaan leiden. Via Stippenlift deelt zanger en producer Hugo van de Poel (1986) diens levenslange strijd met depressie en leven in een neurotypische wereld. De ‘hits’ luisteren naar titels als 'Huilen', 'Autisme', 'Was Ik Maar Dood' of wat dacht je van 'Euthanasie?!' Weinig artiesten weten zo veel ellende met zo veel energie en enthousiasme te brengen! Wat als niche-muziek begon is inmiddels uitgegroeid tot een omvangrijk oeuvre, meerdere alterego’s, een serie sippe kersthits met bijbehorende kerstoptredens, een hechte insta-community waarin mentale gezondheid wordt gevierd en besproken, én het eigen kledingmerk depriwave. Stippenlift wordt aangeraden door (sommige) psychologen bij een stevige depressie. Gehuld in depriwave kun je met trots je mentale kwetsbaarheid laten zien. Onder leiding van Stippenlift kun je dansen in genderverwarring. Met Stippenlift kun je eindelijk schreeuwen dat je een autist bent. Alles om te zien en voelen dat je niet alleen bent.