Jalil Sultani

Jalil Sultani (1996) heeft geen verworvenheden om mee te flexen en een hoop waanzinnige toekomstplannen. Hij schrijft brieven. Dat doet hij clichématig: in cafés, met vulpen en aan de liefde. Hij danst en verlangt naar een penvijand. Een figuur als Arnon Grunberg lijkt hem die rol waardig. Als ondertitel van Jalils biografie werd Had ie maar één ding gedaan gesuggereerd.