Onbeperkt intiem

Datum 25 september 2023

Door

Tiare van Paridon

Mit der erotischen Kurzgeschichte Unbehindert intim schaffte es Tiare van Paridon 2023 ins Finale von Het Rode Oor. Im Folgenden kann ihre Geschichte auf Niederländisch und Deutsch gelesen und angehört werden. Phillipp Helm übersetzte die Geschichte ins Deutsche. Illustration: Guus Møystad.

Met het erotische kortverhaal Onbeperkt intiem behaalde Tiare van Paridon in 2023 de finale van Het Rode Oor. Hieronder kan je haar verhaal in het Nederlands en Duits lezen en beluisteren. Philipp Helm vertaalde het verhaal naar het Duits. Illustratie: Guus Møystad.

deBuren · Unbehindert Intim | Onbeperkt intiem - Tiare van Paridon

Unbehindert intim

Um Punkt drei Uhr gleitet Loretta ins Bett. Sie beugt sich über mich und stützt ihre Hände neben dem Kopfkissen ab. Zärtlich drückt sie mir die Lippen auf Stirn, Wange und Ohr. Ihre Haare kitzeln mich an meinem Hals, während sich ihr sanfter Mund auf meine Schultern zubewegt. Kurz werfe ich einen Blick auf meinen Rollstuhl. Sie hat ihren Slip über die Armlehne gehängt. Die Vorderseite zur Decke gerichtet.

Sie küsst meine bläulich-roten Ellenbogen, die schmerzhaften Stellen und das geriffelte Hautmuster. Auf meinem Unterleib spüre ich ihre gewölbten Brüste. Der Druck nimmt allmählich ab, während Loretta sich aufrichtet. Es zeichnen sich zwei der unteren Rippen über ihrem Bauch ab. Dazwischen ist jetzt ein kleiner Pigmentfleck. War sie vielleicht im Urlaub? Sie nimmt meine Hand und legt sie sich auf die Brust. „Jetzt du die andere“, fordert sie. Mit zuckenden Bewegungen hebe ich meinen Arm. Ohne mir zu helfen, schaut sie zu, wie meine Hand sich allmählich ihrer Brust nähert und zitternd landet.

Während ich sie anschaue, verspüre ich erneut die Spannung unseres ersten Treffens. An jenem Mittag trug sie eine kurzärmelige, blaue Bluse und einen dazu passenden kurzen Leinenrock. Nachdem sie sich ausgezogen hatte, setzte sie sich an den Rand meines Bettes. Sie lächelte einnehmend und fragte, was sie für mich tun könne. Ich war nervös. Voller Angst, mich dieser Beziehung zu öffnen: sie auf freiem Fuß, ich ans Bett gefesselt. Doch als sie mit der Hand durch mein Haar strich, spürte ich sofort Verlangen. Ein gemeinsames Verlangen, sich dieser Herausforderung zu stellen.

Ganz leicht hebe ich den Kopf und sehe, wie ihre Hände über meinen Bauch wandern. Zuerst um den Nabel herum, danach über meine Eichel. Vorsichtig zieht sie die Vorhaut zurück und verteilt das Gleitgel gleichmäßig. Ich liebe ihre verspielten und zugleich professionellen Berührungen, für die sie sich ausführlich Zeit nimmt. Mit der anderen Hand streichelt sie die Stelle unter meinen Hoden. Sie folgt der Linie zwischen meinen Backen nach unten, bis ihre Fingerspitze ganz langsam in mir verschwindet. Ohne eine Miene zu verziehen, bewegt sie den Finger rein und raus. Mein Unterleib schwellt durch ihre Berührungen an.

Nach einer kurzen Weile zieht sie ihre Hände zurück. Mit Erregung in den Augen schiebt sie sich nach oben und hebt ihre Hüfte. Ich gleite in sie hinein. Trotz des Gummis sind Nähe und Entschlossenheit fühlbar. Langsam bewegt sie sich. Auf und ab, während der Druck auf meine Eichel zunimmt. Nach einigen Minuten hört sie auf. Sie schließt die Augen und sucht nach einer Position, in der ihre ganze Vulva eine Stelle findet, an der sie sich reiben kann. Danach macht sie kreisende Bewegungen. Ihr Leib feucht und geschmeidig über dem meinen.

Allmählich löst sich mein Körper von der Matratze, die mich auffängt, von den Geländern, die mich permanent stützen und den Blicken, die mich nur darauf reduzieren. Als Loretta plötzlich nach vorne fällt und ihre Wange an meine legt, spüre ich keine Behinderungen mehr. Ich nehme nur noch den Druck wahr, an den Stellen, wo unsere Körper aufeinandertreffen. Ihre Hände in meinen Haaren, unsere Brüste aneinander und ihr Beckenboden, der unregelmäßig zusammenzuckt, meinen Penis umschließt und ihn langsam wieder loslässt.

In Gedanken spanne ich meine Muskeln an. Ich schichte die einzelnen Fasern aufeinander und beherrsche diesen Körper. Kurz merke ich, wie es ist, sich mit Freude und Selbstverständlichkeit zu bewegen. Ein warmer Schwall durchfährt meinen Körper. Er erkundet und füllt die Stellen, die ich zuvor alleine nicht erreichen konnte. Während sanfte, wimmernde Geräusche erklingen, gleite ich ganz still in diese seltene und absolute Entspannung.

So liegen wir eine ganze Weile, ihre Wange an meinem Herz, die Beine ineinander verschlungen. Schließlich küsst Loretta mich zum Abschied und steht auf. Nur ihr Duft bleibt zurück. Sie sammelt ihre Unterwäsche ein und sinkt in meinen Rollstuhl nieder. Sogar der steht ihr gut. Während sie sich anzieht und ihre verworrenen Haare kämmt, schlägt es vier Uhr. Nur noch einen Augenblick, bis wir uns auf unterschiedlichen Seiten der Tür befinden. „Bis bald“, sagt sie und geht mit geröteten Wangen zur nächsten Adresse.

deBuren · Onbeperkt intiem | Tiare van Paridon | Finalist Het Rode Oor 2023

Klokslag drie uur glijdt Loretta het bed in. Ze buigt zich over mij heen en zet haar handen naast het hoofdkussen neer. Teder drukt ze haar lippen op mijn voorhoofd, mijn wang en mijn oor. Haar haren kietelen in mijn hals, terwijl haar zachte mond richting de kromming van mijn schouders beweegt. Kort werp ik een blik op mijn rolstoel. Ze heeft haar slip over de armleuning gehangen. Met het kruis naar het plafond gericht.

Ze kust mijn paarsrode ellebogen, de pijnlijke plekken en het ribbelpatroon. Op mijn onderbuik voel ik haar borsten welven. De druk neemt geleidelijk af terwijl Loretta overeind komt. Er verschijnen twee zwevende ribben boven haar buik. Daartussen is een kleine pigmentvlek ontstaan. Zou ze op vakantie zijn geweest? Ze pakt mijn hand en legt die neer op haar borst. ‘Nu jij de ander,’ vraagt ze. Met schokkende bewegingen verplaats ik mijn arm. Zonder te helpen kijkt ze toe hoe mijn hand in kleine etappes haar borst nadert en stuiterend landt.

Terwijl ik naar haar kijk voel ik opnieuw de spanning van onze eerste ontmoeting. Die middag droeg ze een blauwe blouse met korte mouwen en een bijpassende korte linnen rok. Nadat ze zichzelf had uitgekleed kwam ze aan de rand van mijn bed zitten. Ze glimlachte innemend en vroeg wat ze voor mij kon doen. Ik was nerveus. Angstig om mijzelf bloot te geven aan deze verhouding: zij op vrije voeten, ik gebonden aan dit bed. Maar toen ze haar hand door mijn haren streek vond ik op slag begeerte. Een gedeeld verlangen om samen deze uitdaging aan te gaan.

Lichtjes til ik mijn hoofd omhoog en zie hoe haar handen over mijn buik dwalen. Eerst rond mijn navel, daarna over mijn eikel. Voorzichtig trekt ze de voorhuid naar achteren en verdeelt het glijmiddel met gelijke streken. Ik houd van haar speelse en tegelijk professionele aanraking. Ze neemt er uitgebreid de tijd voor. Met haar andere hand streelt ze de plek iets onder mijn ballen. Ze volgt de lijn tussen mijn billen naar beneden, tot waar het topje van haar vinger zachtjes in mij verdwijnt. Zonder te verblikken beweegt ze in en uit. Mijn onderlichaam zwelt door haar aanraking.

Na een poosje trekt ze haar handen terug. Met opwinding in haar ogen schuift ze omhoog en heft haar heupen. Ik glij bij haar naar binnen. Alsof het rubber tussen ons in geen enkele aarzeling of afstand geeft. Zachtjes begint ze te bewegen. Van boven naar beneden, terwijl de druk op mijn eikel toeneemt. Na enkele minuten stopt ze. Ze sluit haar ogen en zoekt naar een stand waarin elk deel van haar vulva een plek vindt om tegenaan te wrijven. Daarna begint ze draaiende bewegingen te maken. Haar lijf nat en soepel over dat van mij heen.

Langzaam komt mijn lichaam los van het matras dat mij opvangt, de leuningen die mij permanent ondersteunen en de blikken die mij reduceren tot niet meer dan dat. Wanneer Loretta plots voorover valt en haar wang op die van mij legt, ervaar ik geen beperkingen meer. Ik voel enkel nog de druk, op plekken waar onze lichamen elkaar treffen. Haar handen in mijn haren, onze borsten tegen elkaar en haar bekkenbodem die onregelmatig samentrekt, mijn penis omsluit en langzaam weer loslaat.

In gedachten span ik mijn spieren aan. Ik stapel de onderdelen op elkaar en bestier dit lijf. Even voel ik hoe het is om met gemak en vanzelfsprekendheid te bewegen. Een warme vloed verspreidt zich door mijn lichaam. Die verkent en vult de plekken die ik alleen niet eerder kon bereiken. Terwijl er zachte, kreunende geluiden klinken glij ik stilletjes naar een zeldzame en volledige ontspanning.

Zo liggen we een hele poos, wang tegen hart en benen verstrengeld. Ten slotte kust Loretta mij gedag en stapt het bed uit. Alleen haar geur blijft achter. Ze verzamelt haar ondergoed en zakt neer in mijn stoel. Zelfs die staat haar goed. Terwijl ze zich aankleedt en haar warrige haren kamt, tikt de klok tegen vieren. Nog één ogenblik, voordat we ons bevinden aan weerszijden van de deur. ‘Tot ziens,’ zegt ze en vertrekt met een blos op haar wangen naar het volgende adres.

Tiare van Paridon is filosoof en literatuurwetenschapper. Zij schrijft aan haar eerste roman over intimiteit, betekenisgeving en het hebben van een fysieke beperking. Eerdere teksten van haar verschenen op Hard//hoofd. Daarnaast geeft zij denk- en gesprekstraining bij Het Socratisch Gesprek in Amsterdam. 

Guus Møystad (1992) is een kunstenaar, schrijver en storyteller. Zijn werk is een mengelmoes waar verhaal, tekst, beeld, waarheid en fictie in elkaar verweven zijn en zich uiten in verschillende kunstvormen. Hij put uit geschiedenis, fantasie en folklore, en is gefascineerd door liminaliteit en de grenzen en kwetsbaarheden van het lichaam. In 2023 maakte hij de illustraties bij de 8 beste verhalen van Het Rode Oor.

Meer over Het Rode Oor?

Hier vind je alle teksten, podcasts en informatie.

Alles bekijken

Het Rode Oor is een organisatie van deBuren, Stichting Nieuwe Helden, De Nieuwe Liefde, Hard//hoofd en The Writer's Guide (to the Galaxy). Het Rode Oor is onderdeel van het project Yes, please!, een initiatief van Stichting Nieuwe Helden.
12 van de beste verhalen van Het Rode Oor zijn vertaald naar het Duits. Dit vertaalproject is ontstaan uit een samenwerking tussen Vlaams-Nederlands Huis deBuren en Universität Münster. Met steun van INTERREG Deutschland-Nederland, het Kulturfonds van de Universiteit Münster en Radio Q.