De Impasse
Ik weet niet meer welke dag het is, hoe laat het is, welke bezoekers echt zijn en welke deel van het decor. Normaal komen mensen naar De Foor om hun leven te vergeten, ik probeer het hier terug te vinden. Dit is een stotterende simulatie van een simulatie van een simulatie, een escape room voor het heden waar we via het verleden vat proberen krijgen op de toekomst. Hier wordt de gehele wereldgeschiedenis misbruikt voor persoonlijke doeleinden. Tegen betaling uiteraard. Dit is geen kerk-mis, niemand is hier heilig, niemand is hier veilig en god is slechts een nevenpersonage in een van de attracties. We dansen de hoochie coochie, sippelen stinkersap van de tepel, spinnen suiker tussen onze spleetjes en braadborstworstelen op het kerkplein. We hyperbolariseren in de braakwagonnen tot onderkant bovenkant wordt en binnenkant buitenkant, we perforeren de periferieën met onze natte navels tot er barsten ontstaan in de tijdlijn. Hier vindt men verbinding in de vlucht van het leven. Er wordt strijd geleverd tegen de ambivalentie van dit tijdsgewricht. Wij zijn een transpirerende vlek op dit steriele tijdperk. Op deze Foor is de geschiedenis van ons! En ikke? ’k zen ne foor-aap en ’k zen der trots op.
Ik heb het niet zo voor het romantiseren van wat geweest is, maar ergens achter deze kraampjes ligt een bestaan verstopt dat mij zal passen als een warme nieuwe jas. Een verleden om te dragen als een chique mantel die ik over dit ruwe stekelige heden kan leggen. Hier wordt cynisme niet getolereerd, elke attractie ruikt naar hoop op hernieuwde toekomstdromen en plat bier gemengd met warme mayonaise.
Blijf met je handen van de muren, voor je het weet staan je vingers op je neus en je neus op je kont. Let op dat je niet op het verkeerde moment in de verkeerde attractie terechtkomt, dan implodeert de tijdlijn en versplintert je bewustzijn helemaal tot v.C. en terug. Dat heb ik gisteren toch horen waaien op Dante’s Inferno, XXtra Hot Edition; de afterparty van de afterparty van de afterparty.
Alleszins, achter mij bevindt zich de eerste attractie: MatrixMarx, een rode rollercoaster die enkel halt houdt in 1848. Daarachter kan je bij de toeristische dienst exclusieve existentiële wandelingen boeken in 5-D: Sisyphus Travels, inclusief rotsblok. Hier krijgen de meesten het lastig. Op de top van de berg staat The House Of Hauntology, weer afdalend kom je bij het Thoreau Trailerpark, een camping met een verlaten mobilhome aan een rivier. Oh, en als je honger krijgt, kan je eten in restaurant Sale-epoque om dan via de Trap Van Schrödinger naar Darkride Kierkegaard of de Freaky Freudy te gaan. Als je deze hebt overleefd, ren je best doorheen Wonder World War 2; je moet wel eerst over Cold War on Ice – kan je schaatsen? Dan heb je nog Fascist Folklore, Monarchy Mirror Mines, De-kolonisation Dungeon Dome, Seeking For Sissy, Krakau Karaoke, Flying Ferdinand 2.0, Arabic Springtime Sprint, Saving Private Palestina, Dancing with the Wars, en de klassieker: Plato’s Ravecave.
Hoe lang kan jij hier wakker blijven zonder je gezicht te verliezen?
