Het Rode Oor 2024

Venus as a boy | Finalist het Rode Oor 2024

door Prins de Vos

Datum 3 oktober 2024

Dit verhaal is een van de acht finalisten van Het Rode Oor die werden voorgedragen tijdens de simultane finale in Antwerpen en Amsterdam. 'Het is nog nieuw voor me dat ik wakker word van naakte billen tegen mijn pik.'

Venus as a boy

Als ik op mijn rug in slaap val krijg ik nachtmerries. De weken na mijn operatie had ik daardoor alleen maar nachtmerries. Achtervolgingen, niet vooruit kunnen komen, iemand moeten wurgen.  

Nu lig ik tegen je aan, warm, op mijn zij. Ik slaap, jij niet. Of − nee, ik slaap niet. Ik sluimer. Sluimeren windt me op. Niets moeten maar alles willen. Je naakte lichaam tegen mijn − 

Rechts van me zit die jongen, die ene jongen. Je weet wel, met dat mooie gezicht. Hij draagt een broek of nee − nu niet meer. Naakt komt hij op me af. Ik kijk niet eens maar zie alles. Met mijn ogen dicht zie ik hoe hij bukt en me begint te pijpen terwijl links van me de − wat? Juf Eliza maar dan in een witte, dunne jurk. Die heb ik haar vroeger nooit zien dragen. Juf Eliza, mijn eerste liefde. De jongen is ineens bij haar en ze vrijen terwijl ik alles zie. Zijn vulva gloeit − groeit. 

He’s Venus 
Venus as a boy 

Wat? Nee, ik wilde je niet wakker maken. Ik kan er ook niets aan doen dat jij altijd eerder slaapt dan ik. En dat ik dan maar wat lig te woelen. Sorry.  

Juf Eliza is weg. Juf Thomas is Eliza of ik bedoel − Thomas ligt onder me. Ik lik zijn nek, mijn lichaam drukt zijn lichaam in de modder want we zijn in een bos en het regent. Je weet toch wel dat ik een crush heb op Thomas. Hij ook op mij en nu stop ik mijn vingers in hem terwijl hij mijn oren likt.  

Wat doe je met me? 
Wat ik met je doe? 

Heh? Het is nog nieuw voor me dat ik wakker word van naakte billen tegen mijn pik. Dat ik wakker word van een erectie. Nadat mijn lichaam zich hersteld had waren de nachtmerries voorbij. Sommige dromen worden werkelijkheid. Een pik hebben hoort bij mij.  

Ik stop mezelf tussen je billen, dat is wat ik doe. Of vroeg Thomas dat? Je bent wakker, kreunt. Ik ben wakker, ik wil altijd wakker − 

His wicked sense of humor 
Suggests exciting sex 

Die film uit het museum waarbij ik een VR-bril op moest. Film van een Taiwanese maker. Ja, natuurlijk herkende ik me in die jongens. Moest doen alsof ik niet vreselijk opgewonden werd van al die naakte lichamen in de mist. Eentje komt op me af, stroopt mijn shirt omhoog en likt mijn tepels. Ik leg mijn handen op zijn billen, duw hem tegen me aan. Ha! Jij bent het! Natuurlijk ben jij het. Oh − laten we alsjeblieft zoenen en elkaar opeten en inhaleren en weer uitspuwen en opnieuw. 

Zomers gezoem staakt de slaap. Maar, als een mug zo groot was als een puppy, zou je ‘m dan ook doodslaan? Rangschikken we de waarde van levens op formaat?  

Als een puppy zo klein was als een mug, zou je ‘m dan ook doodslaan? 

De tijd tikt traag weg als we het hebben over waarom ik niet met je wil zoenen als je melk hebt gedronken. Ja, ja, ja. Dit is een ander soort vocht. Je lekt uit alle holtes en ik lik alles op. Ik heb nog nooit zulke harde tepels gevoeld. Ja, ook daar ben je lek en ik lik lekkend lauw − 

He's exploring the taste of her 
Arousal, so accurate 

Ben je nou op me geklommen? Terwijl ik sliep? 

Ik word zo geil van je in de ochtend. 

Maar ik wil nog slapen, ik moet het inhalen van toen ik veel te weinig tijd had om te slapen en tijd is alles. Als alles tijd is dan ben je me kwijt als je met je ogen knippert. Ze puilen uit terwijl je op me heen en weer beweegt, over me heen hangt, in mijn gezicht hijgt. Je adem ruikt niet naar ochtend − heh? Je ligt naast me. Het is Thomas die in mijn gezicht hijgt.  

Ik heb een groots, gigantisch plan. Ik word altijd wakker met mijn eigen liedjes in mijn hoofd. Ik ben helemaal niet muzikaal maar in mijn dromen produceer ik hit na hit. Neurie ze onder de douche. Of had ik deze niet zelf verzonnen? 

His fingers, they focus on her 

Het plan is dus dat ik de TIJD ga afschaffen. Nooit meer wakker moeten worden. Droomboog. Tijdsroof. Waakslaap en schelpenstof.  

TIJD? Die klinkt zo luid dat het pijn doet aan mijn hoofd. Grijp zonder te kijken mijn telefoon en sla per ongeluk in je gezicht. Sorry. Je slaapt door. Ik heb je billen nat gemaakt. O − niet alleen je billen. Ik lik je rug, de fijne haartjes, de zachte kuiltjes en harde golfjes ruggengraat. 

Met vochtige vingers veeg ik de tijd van het scherm. Niet nu al met mijn voeten op een koude ondergrond. Nu nog niet. 

Ruben Topia illustreerde dit verhaal in het kader van De Stoute Stift.

© Bart Peters

Prins de Vos (1991) is fotograaf en filmmaker. In 2022 verscheen diens tweede fotoboek BOYS DO CRY, waarvoor Prins zeven jaar diens goede vriend Levi fotografeerde. Momenteel werkt Prins aan diens fotoserie én korte documentaire On Hold, over trans en non-binaire personen die op een wachtlijst staan voor (medische) zorg. Het werk van Prins is dicht op de huid, intiem en hier en daar wat provocerend. 

Illustrator en kunstenaar Ruben Topia woont in Den Bosch en studeerde Illustratie aan Willem de Kooning Academie in Rotterdam. In zijn composities brengt Topia magische elementen uit verschillende culturen samen. Hij combineert inkttekening met digitaal design en maakt ingewikkelde kunstwerken die een weergave zijn van verwarring en chaos in de wereld. Topia haalt inspiratie uit de natuur en uit ‘tekenen als medium voor meditatie’; de synergie die wordt afgebeeld in zijn wilde geometrische landschappen is een poging om uit talloze bronnen een utopisch universum te creëren. 

https://www.instagram.com/rubentopia/  

Organisatie: deBuren, Stichting Nieuwe Helden, De Nieuwe Liefde, Hard//hoofd, The Writer's Guide en Stripgids.