Speech Battle 2018 | finalist Florielle Verweij

Datum 24 september 2018

Opvallend positief. Hier wordt vooral samenhorigheid in de verf gezet. Eén volk, wij samen.

Als opdracht moesten de deelnemers op zoek gaan naar de autocraat in zichzelf en een vlammende speech schrijven voor een dictator! Want wie de trucs van dictators herkent, wapent zich tegen autoritaire ontwikkelingen. De finale vond plaats tijdens de Amsterdamse editie van de Nacht van de Dictatuur, op 13 september in De Balie, Amsterdam.

De speech van finalist Florielle Verweij

 

 

Beste Bureniërs!

 

Tot vijf jaar geleden gingen wij gebukt onder een regering waarvoor winst belangrijker was dan mensen. Een regering die geen echte beslissingen durfde te nemen, maar die alleen overeenkomsten sloot die de ivoren toren overeind hielden. Een regering die Burenië op de rand van het faillissement bracht en achter haar rug om werd uitgelachen door de internationale gemeenschap. Wij, het volk, zagen dit lange tijd met lede ogen aan. Wij stonden met de rug tegen de muur en lieten ons door een zwak bestuur leiden. Totdat we het niet langer uithielden. Totdat we niet alleen economisch, maar ook emotioneel uitgebuit en uitgeput waren door onze voormalige premier en zijn consorten.

 

Wij stonden op en met ons hart wisten wij elkaar te verenigen. Vanuit een bijna naïeve geestdrift spraken wij onze ideeën over een eerlijkere samenleving uit. We werden weggehoond. We werden beschimpt. We werden bespot. Maar we hielden stand. We wisten dat het volk, en het volk alleen, de drijvende kracht achter verandering is. De smaad en laster lieten we over ons heen komen, want we hadden een hoger doel: een op arbeid gebaseerde samenleving, waarin iedereen gelijk zou zijn. Vrij van het juk van de elite. Vrij van de scepter die ons decennialang onderdrukte.

 

Dankzij ons vertrouwen in elkaar en in de toekomst, hebben we vijf jaar geleden na een lange, hevige en helaas ook bloederige strijd het eindeloze parlementaire gekrakeel vervangen door een daadkrachtig bestuur. Deze strijd, die de geschiedenis ingaat als de Bloesemrevolutie, heeft ons veel gekost. Levens zijn ons ontnomen. Families verscheurd. Dorpen en steden platgebrand. Maar jullie gaven niet op. Omdat jullie wisten dat we zouden overwinnen. En kijk ons nu eens.

 

We staan pas vijf jaar aan het roer en de ons omringende landen kijken nu al jaloers naar onze stevige basis. Zij zien een bestuur waarnaar het volk wél wil luisteren, omdat het van onderop is gevormd en het hart van de Bureniër kent. De stem van het volk, jullie stem, wordt gehoord. De wens van vaders en moeders, boeren en bouwvakkers, docenten en verpleegkundigen. Ons beleid steunt op die belangrijke wensen, die stuk voor stuk voortkomen uit de wil om een sterke samenleving op te bouwen.

 

Bureniërs, ik voel mij vereerd om tot zo'n verbonden en sterke gemeenschap te behoren. Het vervult mij met trots jullie te mogen toespreken om onze overwinning van vijf jaar geleden te eren en vooruit te kijken naar de komende vijf jaar, waarin we ons laten leiden door het Grote Vijfjarenplan voor de Toekomst van het Volk van Burenië.

 

Sinds ons aantreden zien we met gepaste trots een sterke daling van de werkloosheid, een veiligere samenleving en minder individueel gewin. De economie gaat na jaren van bestuurlijke blunders eindelijk weer opwaarts. Nu al bewijzen wij dat het luisteren naar de stem van het volk de enige juiste manier is om een land te besturen, om een land te laten floreren.

 

Maar we zijn er nog lang niet. Een groot deel van het kapitalistisch erfgoed moet nog worden geëlimineerd. En daarvoor zijn soms radicale alternatieven nodig. Want als we de egocentrische kapitalisten hun gang laten gaan, zetten we onze waarden op het spel. Ons vijfjarenplan dient maar één doel: een verenigd Burenië. En daar zal de zittende elite weerstand tegen blijven bieden. Het is nu eenmaal makkelijker de arbeidersklasse aan te vallen, dan de eigen tekortkomingen in te zien. Het is natuurlijk ook afschuwelijk voor al die gevallen hoge dames en heren om hun privileges te moeten verliezen. Om geen winsten meer te kunnen afromen over de rug van hun ondergeschikten. Om geen achterkamerpolitiek meer te kunnen bedrijven om daar persoonlijk beter van te worden. Om geen dure etentjes en uitstapjes meer te hebben op kosten van de staat. Vanaf nu is dat allemaal verleden tijd.

 

Ik zorg er hoogstpersoonlijk voor dat wij geen hoge rechters zullen hebben die hun elitaire vriendjes kunnen bevoordelen. Geen internationale bemoeienis met onze vaderlandslievende waarden. En geen liegende media met kapitalistische bijbedoelingen.

 

We zijn ons bewust van de weerstand die ons te wachten staat, maar we zijn hier niet van onder de indruk. Wíj kennen onze kracht. Voor de komende jaren stellen we ons vijf heldere doelen, die voorgaande regeringen zich niet eens voor mogelijk hielden, omdat ze de durf én de visie misten. Vijf doelen, die net zo simpel als daadkrachtig zijn:

 

1. minder belasting, meer banen

2. minder individuen, meer sterke Bureense families

3. minder bezit, meer gelijkheid

4. minder regeltjes, meer duidelijkheid

5. minder dreiging, meer veiligheid

 

Één. Iedereen moet kunnen werken. De grenzen worden gesloten voor buitenlandse producenten, zodat onze eigen fabrieken weer op volle kracht kunnen draaien. Boeren krijgen meer grond, zodat we weer ons eigen voedsel kunnen eten. Belastingen op loon en binnenlandse producten worden verlaagd, zodat we meer eigen geld in Burenië kunnen uitgeven en niet meer afhankelijk zijn van graaiende geldverstrekkers.

 

Twee. Alleen met grote sterke Bureense families kunnen we een sterke samenleving bouwen. Het individualisme leidt alleen maar tot eigen gewin. Kijk naar de vraatzuchtige Verenigde Staten en zie hoe een land ten onder gaat aan zijn eigen inhalige systeem. Onze gezinnen krijgen meer mogelijkheden om een huis te bouwen, hun brood te verdienen en hun kinderen de zorg te bieden die zij nodig hebben. Zonder saamhorigheid als hoger doel is ons leven betekenisloos. Wees daarom bescheiden, niet hooghartig. Wees daarom dankbaar, niet verwend. Wees daarom gul, niet inhalig.

 

Drie. Geen ordinaire villa's, dure maatpakken, exorbitant loon of verse oesters meer voor enkelen, maar een eerlijke verdeling van de middelen onder ons allemaal. Gelijkheid is de motor voor een florerend land. Bezit is dan ook alleen nog maar mogelijk voor aangewezen gemeenschappen. Gemeenschappen die zich inzetten voor ons allemaal.

 

Vier. We zien door de vele regeltjes de wet niet meer. In het verleden heeft de omvangrijke regelgeving alleen maar geleid tot oeverloze vergaderingen zonder daadkrachtig optreden. Ambtenaren met hoge salarissen schreven wetboeken vol onduidelijkheden. Hoe is het dan voor een burger mogelijk om te weten waar hij of zij aan toe is? Per direct maken we hier een einde aan. Dankzij de gisteren ingegane noodwet kunnen we orde op zaken stellen. Ik beloof jullie dat de nieuwe wet- en regelgeving een verademing zal zijn. Het worden heldere handvatten waaraan we elkaar zullen houden. Waarop we elkaar zullen aanspreken.

 

Vijf. Burenië staat voor nieuwe waarden, die door andere landen als bedreigend kunnen worden ervaren. Landen die niet zo vooruitstrevend zijn. Regeringen die eerst aan zichzelf denken en dan pas aan hun volk. Die dreiging kunnen we alleen afwenden door meer veiligheid te bieden. Ambtenaren die zich voorheen bezighielden met het schrijven van zinloze wetten, worden nu door justitie opgeleid om de samenleving te dienen. Wij, het volk, gaan ons weer veilig voelen. Zowel op straat als in huis. Zowel online als offline. Veiligheid opent vele deuren.

 

Bureniërs, sinds de Bloesemrevolutie bloeien wij als nooit te voren. Laten we daar de vruchten van plukken en ons klaarmaken voor weer een nieuwe oogst. We doen dat met elkaar, zonder afhankelijk te zijn van andere landen of overgeleverd aan de strop van de Facebooks, Googles en Amazons van deze wereld. Wij kennen onze kracht en laten onze economie alleen door onszelf bepalen. Wij zetten ons schouder aan schouder in voor een verenigd Burenië en durven op te treden tegen krachten die tegen ons zijn. Samen zijn wij sterk. Verdeeld zijn wij zwak. Het Grote Vijfjarenplan voor de Toekomst is van en voor ons allemaal. Ik vraag jullie naar jullie Bureense hart te luisteren en samen met mij van het vijfjarenplan een groot succes te maken.

 

Ik heb alle vertrouwen in jullie. Want wij staan op en met ons hart weten wij elkaar te verenigen. Wij zijn allen Bureniërs!