Toen je aankwam stormde het. Later klaarde het op. Ze sluierde zich in een zonderling glinsterend licht en liet je niet meer los. La Porte de la Casbah en Paysage vu d’une fenêtre kijken uit op mijn ouderlijke geboortestad zoals weinigen dat doen: onbevooroordeeld. Dit Tanger waarover ook Paul Bowles schreef, lijkt op Henry Miller’s Parijs van de jaren twintig. Laat het nu net daar zijn dat ik in de zomer schrijven wil. En in die hoedanigheid dat ik je hulde breng.Omdat je aantoonde dat universele kunstuitingen steeds vanuit het individuele vertrekken, waardoor artiesten onvermijdelijk verzeild geraken in diverse zoektochten naar semantiek, introspectie, omgeving. Dat het artistieke proces draait om de relatie tussen het verbeelde object en de artistieke persoonlijkheid. Compositie (sta me toe, Henri: net als tekst) maar vorm krijgt door de verbanden tussen leegte en ingenomene, kader en omkaderde, situering en proportie. Kleur (als ik mag: net als woord) maar betekenis krijgt in en door relaties en verschillen, en dus nooit een kwestie is van kwantiteit maar van keuze. Dat kunst bijgevolg fundamenteel geënt is op de ontluiking van het relationele, het engagement met verschillen. Ik ben bang dat je stad is vergeten hoe dat moet, Henri. Haar torens staan wankel en haar bruggen gespannen. Misschien kan ze in de kunst aan mensen als jou herinnerd worden: mensen die verschillen zagen, en er meesterwerken van maakten. Die in herfstsalons als morsige barbaren werden afgeschilderd, maar net zo lang doorgingen tot ze werkelijk bekeken (of: gelezen) werden.
Ode aan Henri Matisse
door Yousra Benfquih
De kandidaten voor de schrijfresidenten in Parijs schreven speciaal voor deze oproep een ode aan een Parijs icoon. In de aanloop naar de residentie van 2017 laten we je meelezen met een keuze uit deze verrassende odes. Yousra Benfquih schreef een ode aan Henri Matisse.
Yousra Benfquih
Yousra Benfquih (1988) is mensenrechtenjuriste en doctoranda aan de Universiteit Antwerpen. Naast haar mensenrechtenpassie koestert ze een grote liefde voor de kunsten. Zo tekent en schrijft ze van jongs af aan, en studeerde ze op een blauwe maandag architectuur. Pen en potlood die tijdens haar rechtenopleiding het onderspit moesten delven, haalde ze sinds kort resoluut van onder het stof. Ze volgt Schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en Literair Schrijven aan de Academie van Borgerhout. In 2017 won ze de text-on-stagewedstrijd Naft voor Woord.
Meer over de Schrijfresidentie?
Ontdek wie mee ging naar Parijs, lees al hun bijdragen en kom te weten hoe het er achter de schermen aan toe gaat via de reportages.
Alles bekijken