Nachtschade

“Er zijn mensen die vragen waar ik hen voor nodig heb. Het is al zo vaak gedaan, zeggen ze. Vrouw met obsessie voor vrouw met obsessie voor vrouw. Geredigeerde geschiedenis, gerechtigheid door mond-op-mondbeademing.”

“Ze laten het klinken als een frivole bezigheid, een overbodige passie, alsof vrouwenverhalen vanzelf boven komen drijven, en niet aan hun haren naar boven moeten worden getrokken uit het puin van de vertekende geschiedschrijving.”

“Ja, ik heb ze nodig, en zij mij misschien evengoed. Ik wil het niet hoeven uitleggen. Ik wil dat zij voor zich spreken. Ik wil mijn warme adem in hun koude, stijve nek blazen, wil ze de toekomst in schrijven, hun aderen met inkt vullen.”

Over Nachtschade

Wanneer iemand haar vraagt hoe het voelt, migraine, tekent de hoofdpersoon uit Nachtschade een grillige spiraal. Taal kent wetmatigheden, grammatica en ordening, iets waar een fysiek proces zich aan onttrekt. Toch waagt Emma Laura Schouten in haar debuut precies dat: een taal uitvinden voor ontstellende pijn.

De hoofdpersoon van Nachtschade leeft in eindeloze cycli van tijd en tussentijd. Wanneer de migraine toeslaat brengt ze de tussentijd door in een schemerruimte, terwijl vormloze monsters door haar schedel slenteren. In de andere tijd probeert ze een leven op te bouwen ondanks de grilligheid van haar eigen lichaam. Als houvast verzamelt ze de stemmen van vrouwen die haar voorgingen in de tussentijd, op zoek naar soelaas, naar een teken, naar magie. Maar die obsessie brengt een crisis teweeg wanneer blijkt dat de zeventiende-eeuwse filosofe Anne Conway zich niet laat vangen in taal.

In Nachtschade verkent Schouten het niemandsland tussen ziek en gezond. Door een kier in haar hoofd daalt de lezer af naar een hallucinante wereld opgebouwd uit kristalheldere vignetten, scherpe observaties, verwondering en verwantschap met vrouwelijke denkers en schrijvers.