C'est la pluie

C’est la pluie

het regent
miljarden
paarse monstertjes
met vuurspuwende ogen         
en vlijmscherpe tanden           
paarse bolletjes            
met lange tentakels    
zuigen zich vast            
in onze kelen
op onze longen
in onze hoofden  
op onze harten

en tonen ons
deze besmette wereld

in getallen op een kaart                          
geraakt gestorven genezen
en ja
het is een voorrecht om een cijfer te zijn       
om een wattenstaafje ongemakkelijk diep
in je neus te krijgen    
en dan de uitslag van jouw test
positief
behandeld beademd
hopelijk een ramp vermeden

maar
mogen we ook weten
hoeveel mensen           
willen dagelijks een dokter bellen
maar hebben geen telefoon   
hebben niet eens iets te eten

in dit besmette land   

dans ik door de lege straten   
maar wat met de mensen die er slapen
in de regen

in deze besmette stad

waar de gevels
aangezichten zijn geworden  
waarachter      
gezelligheid gelach      
gevaar geheimen         
zitten verborgen

gelukkig kunnen we zwaaien naar elkaar

joehoe!

in dit besmette dorp  

verstoppen we ons niet meer
tussen onze schouders
wanneer we de buren kruisen

we knikken bemoedigend       
alsof we
nu de competitie stilligt           
plots allemaal
supporteren voor dezelfde voetbalploeg

tous ensemble tous ensemble
hoehoehoe      
wij blijven binneuuuh
wij slaan ons hierdoor

het komt goed
overal

ook hier
in deze besmette straat
waar iedere dag een haag wordt geschoren  
en gras wordt gemaaid

hebben we eindelijk geleerd
naar elkaar te glimlachen
kan dat enkel nog met onze ogen       
zijn de maskers eindelijk afgevallen
moeten we ze dragen om buiten te mogen

ik zit
in mijn smetteloze kamer
die al drie maal een lenteschoonmaak kreeg

ik ben alleen maar
eenzaam  

hoe
hoe lang nog?

ik zie mijn vrienden
tweedimensionaal
in vierkantjes op het scherm
en ik hoop oprecht
dat dit de enige hokjes zijn
waar we elkaar ooit nog in zullen denken  

het regent
tik tik tik
op mijn dakraam
ik zet het wagenwijd open
kijk omhoog
sluit mijn ogen
voel de druppels
op mijn huid
tik tik tik

het is de regen
de enige
die mij aanraakt

Deze bijdrage verscheen ook op de lage landen en werd vertaald naar het Engels en het Frans:

Translation by Paul Vincent 

it’s raining
billions
of little purple monsters
with eyes spewing fire
and razor-sharp teeth
purple globules
with long tentacles
take root
in our throats
in our lungs
in our heads
in our hearts

and show us
this infected world

in figures on a chart
infected died recovered
and yes
it is a privilege to be a number
to have a cotton wool bud stuck
uncomfortably deep
up your nose
and then the result of your test
positive
handled breathed on
hopefully a disaster avoided

but
may we also know
how many people
want to ring the doctor every day
but have no telephone
don’t even have anything to eat

in this infected country

I dance through the empty streets
a little with the people who sleep there
in the rain

in this infected city

where the gables
have turned into faces
behind which
fun laughter
danger secrets
lurk

luckily we can wave to each other

yoohoo!

in this infected village

we no longer hide
between hunched shoulders
when we pass the neighbours

we nod encouragingly
as if
now the competition’s shut down
we suddenly all
support the same football team

tous ensemble tous ensemble
hoohoohoo
we’re staying indooors
we’ll get through this

it’ll be OK
everywhere

here too
in this infected street
where every day a hedge is trimmed
and grass is mown

we have finally learned
to smile at each other
that is only possible with our eyes
the masks have finally dropped

we must wear them to be allowed outside

I sit
in my spotless room
which has already had three spring cleans

I am just
lonely

how
how much longer?

I see my friends
two-dimensionally
in little squares on the screen
and I sincerely hope
that these are the only pigeonholes
in which we will ever again imagine each other

it’s raining
tick tick tick
on my skylight
I open it all the way
look up
close my eyes
feel the drops
on my skin
tick tick tick

it is the rain
the only one
that touches me

Traduction par Hans Hoebeke

il pleut 
des milliards 
de petits monstres mauves 
aux yeux ignivomes 
aux dents acérées 
de petites sphères mauves 
à longues ventouses 
se fixent 
dans nos gorges 
sur nos bronches 
dans nos têtes 
sur nos cœurs 

et nous montrent 
ce monde contaminé   

en chiffres sur une carte 
touchés décédés guéris 
et oui 
c’est un privilège d’être un chiffre 
d’être incommodée par un coton tige 
enfoncé au fond du nez 
et puis les résultats de votre test 
positif 
traitement sous respirateur 
une catastrophe espérons-le évitée 

mais 
nous aimerions qu’on nous dise aussi 
combien de gens 
voudraient appeler un médecin chaque jour 
mais n’ont pas de téléphone 
ni même de quoi manger 

dans ce pays contaminé 

je danse dans les rues vides 
mais quid des gens qui dorment 
sous la pluie   

dans cette ville contaminée 

où les façades 
se transforment en visages 
derrière lesquels 
se cachent 
la sociabilité les rires 
le danger les secrets   

heureusement que nous pouvons nous faire de grands signes de la main 

ohé ! 

dans ce village contaminé 

nous ne nous engonçons plus 
dans nos épaules 
en croisant les voisins 

nous faisons un signe de tête encourageant 
comme si 
la compétition étant suspendue 
tout le monde s’était soudain mis 
à encourager le même club de foot 

tous ensemble tous ensemble 
ouiouioui 
restons chez nouuus 
on en viendra à bout 

cela finira bien 
partout 

ici aussi 
dans cette rue contaminée 
où chaque jour on taille une haie 
on tond une pelouse 

alors que nous avons enfin appris 
à sourire les uns aux autres 
seuls les yeux sourient 
alors que les masques sont enfin tombés 
il nous faut en mettre un pour sortir 

assise 
dans ma chambre immaculée 
qui a déjà connu trois nettoyages de printemps 

je suis seulement 
solitaire 

combien 
combien de temps encore ? 

je vois mes amis 
en deux dimensions 
disposés en petits carrés sur l’écran 
et j’espère sincèrement 
que ce sont là les seuls cases 
à l’intérieur desquelles nous nous imaginerons jamais 

il pleut 
plic plic plic 
sur mon velux 
que j’ouvre tout grand 
je lève la tête 
ferme les yeux 
sens les gouttes 
sur ma peau 
plic plic plic 

la pluie 
est seule 
à me toucher