Maan glas raam
Glaswaan wordt beschreven als een uitwendige manifestatie van een psychiatrische stoornis die voornamelijk in de late middeleeuwen en de vroegmoderne tijd in Europa voorkomt. Vreemd genoeg verdween het fenomeen. Een waan die ooit heeft bestaan.
Mensen met glaswaan geloofden dat ze van glas waren gemaakt "en mogelijk in stukken zouden breken". Dat ze hun plooibaarheid kwijt waren en bij een bruuske toenadering fysiek zouden barsten en uit elkaar vallen. Sommigen droegen beschermkledij, altijd in meerdere lagen gewikkeld. Een ingewikkeld bestaan maakt ingewikkeld. Er is trouwens een Franse koning die hieraan leed: Charles VI, die ook “le bien aimé” werd genoemd. En later: “Le fou”.
Schrijven is ont-wikkelen. Dingen leggen zich open, leggen zich uit: een opgevouwen gedachte ontwikkelt zich, ingewikkelde gedachte ontvouwt zich. Soms denken we elkaar te zien, maar zien windels, gaas- en rekverband. Schrijven is ont-wikkelen.
Er is een verschil tussen wat ik durf zeggen en wat ik durf schrijven.
Wat ik schrijf kan ik doorstrepen, wat ik zeg niet.
Daarom zeg ik de woorden die ik schreef.
Heel lang schraapte ik mijn keel tot ik hees was.
En zei niks, tegen niemand. Of zei alles niet, tegen iedereen.
Misschien is mijn schrijven niet langer zwijgen.
Schrijven is woorden geven die we kregen. Is schuilen en risico nemen, bewegen, in beweging brengen,is leuk, is ademen en adem geven. Schrijven is troost, schrijven is troosten. Schrijven (lees ook spelen) is woorden geven, en oren delen, liefst in afwezigheid van oordelen :). Ver van de dagdagdagdagdagdagdagelijkse inbreuk op mensen hun zijn: continu afgebroken en onderbroken, onzichtbaar gemaakt, of doorzichtig. Er wordt op zeer voorname manier, beleefd en welbespraakt gediscrimineerd, geïntimideerd. Wie weerbaar wil zijn, wil worden gehoord, kan maar beter een weg weten met het woord.