Kati Heck: ‘Ik vind het prachtig om te horen dat jullie spel als thema in het werk terugvinden. Het aan tafels zitten met allerlei verschillende wezens lijkt in sommige opzichten onmogelijk om ernstig te nemen, maar uit een ander, misschien kinderlijker perspectief is een gesprek tussen een mens, een robot, een vis en een rups wel vanzelfsprekend. Op voorwaarde natuurlijk dat de tafel ervoor klaarstaat. Wat ik ook belangrijk vond is dat de kijker de kans heeft om mee aan te schuiven; er is een deurbel verwerkt in de kader.’
deBuren: Moet je, om dat beeld te kunnen bedenken, fantasierijk in het leven staan?
Kati Heck: Het is vooral een manier van kijken naar de wereld, van hoe jij die aanvoelt en wilt begrijpen. Ik denk niet dat ik erg veel fantasie heb, maar ik probeer wel zoveel mogelijk combinaties uit. En daarvan wil ik een zo eerlijk mogelijke vertaler zijn.’
deBuren: Hoewel het werk een speels karakter heeft, staat er dus meer op het spel.
Kati Heck: Dit werk behoort tot een reeks waarvoor ik me liet inspireren door Staying with the Trouble van Donna Haraway. Om een betere toekomst op deze planeet mogelijk te maken, zouden alle levende wezens en dingen op de aarde, meer op elkaar moeten lijken en met elkaar moeten communiceren. Alleen zo kan er verregaande empathie ontstaan – ook voor dingen en wezens die op het eerste gezicht ver van ons af staan. En dat herinnerde me dan weer aan een dadaïstisch gedicht of een surrealistische collage van Max Ernst.
En het gaf ons inspiratie voor de reeks Spelbrekers. Dank je wel, Kati Heck.