Het Rode Oor

Pink Lady | Finalist Het Rode Oor 2018

door Isa de Grood

Datum 1 september 2018
Door
Isa de Grood

Uit maar liefst 246 inzendingen selecteerde de jury acht teksten voor de finale van Het Rode Oor 2018. Met Pink Lady won Isa de Grood een finaleplek. Hieronder kan je haar verhaal beluisteren en lezen.

Het is nog licht in de kamer als ik in mijn stapelbed klim om me, eindelijk alleen, de zachtheid van zijn lippen te herinneren. Maar als ik mijn ogen sluit zie ik, proef ik, voel ik de appels die we elke dag plukken, de blonde en ik. Het rood van de pink ladies vermengt zich met de kleur van haar wangen, de zoete damp glinstert op haar bezwete borst. We werken hier pas drie weken maar het voelt alsof ik hier altijd al was en nooit meer weg kan. Samen met nog vijf andere reizigsters wonen we in een kleine hut tussen de bomen. De boer vertrouwt zijn appels enkel aan meisjeshanden toe.

Gelach klinkt vanuit de keuken, ze zetten zich aan het drinken met slechte muziek, en proberen hun verre vriendjes te bereiken. Bij de blonde is het meestal stil, maar afgelopen nacht hoorde ik haar bed onrustig kraken. In de hoek van de Franse meisjes hoorde ik weleens een onderdrukte snik, of meer aan de kant van de Estlandse meisjes een bijna onhoorbaar plopgeluid, gevolgd door gewoel met de dekens.

Voor mijn ogen spelen zich de bewegingen af die ik bijna routineus maak. Als de zak in mijn tuinbroek vol is buig ik me diep over de grote bak en laat de appels als ballen rollen. De blonde werkt als een boerin terwijl ik dromerig tussen de takken klim. Ze vult haar zak zo vol dat de appels haar borsten omhoogduwen. Af en toe betrap ik haar erop dat ze naar me gluurt. Ze weet dat ik over hem zit te dromen en roept dat ik sneller moet werken. Als ze met haar ronde kont op de tractor stapt en haar vlecht tussen de bomen verdwijnt geef ik me over aan mijn gedachten.

Zachtjes bijt ik in zijn abrikozenwangen. Wrijf mijn neus tegen de zijne en ruik warm gras, zweet en honing.

In de kamer siddert de hitte van de dag door als onzichtbare lippen die zacht mijn wangen zoenen. Teder strijk ik de bezwete haren uit mijn gezicht, zoals hij dat deed.

Zuig op mijn vinger, heet en zoet. Met de andere hand trek ik mijn broek naar beneden en streel het vochtige haar. Onder de deken, gespitst op elk geluid. Ik voel zijn volle mond die lange regelmatige slagen maakt over mijn natte kust. Woel door zijn zee-gebleekte haren.

Hij kust mijn zonverbrande schouder, het zachte vlees in mijn oksel. Pesterig strijkt hij met zijn lippen langs de lijn van mijn beha, net boven mijn tepel. Ik wil dat hij mijn borsten nat likt, zijn vinger tegen het kloppen houdt.

Plots een krakend geluid en met een zucht val ik terug op het kussen. Een van de meisjes is de kamer binnengekomen. Ik druk mijn ogen stijf dicht en verroer me niet, maar mijn kut bonkt zo luid dat ze het wel moet horen.

Het blijft stil en ik vraag me af of ik het me niet verbeeld hebt. Dan met een lichte plof klimt iemand achter me op het bed. Als in een droom voel ik me niet geschrokken, alleen maar nieuwsgierig. Het moet een van de Estlandse meisjes zijn, het stille dunne meisje met de sproeten.

De deken wordt opzijgeschoven, mijn rug en billen ontbloot. Langzaam maar behendig wordt mijn broek uitgetrokken. Mijn huid kookt op de plek waar ze mijn bh losmaakt. Als een cobra richt ik mij op en de sierlijke vingers volgen de lijn van mijn borsten, een kleine tong sabbelt luid op mijn oorlel. Mijn tepels worden hard en mijn keel lijkt zich dicht te knijpen. Ik wil me niet omdraaien, bang dat ik het allemaal fantaseer.

‘Sshh,’ fluistert ze, als ik onmerkbaar kreun, en elektrische trillingen maken mijn hoofd wattig. Haar stem klinkt diep. Moet het Franse meisje zijn met haar lage stem, haar korte krullen.

Ik til me op mijn knieën, en leg mijn hoofd op de schouder achter mij. Ranke schouders, lang dik haar. De bedwelmende suikerspinachtige geur van appels vermengd met zilt zweet. Plagerig tikt haar hand tegen mijn bil. Sterke handen. Haar vingers glijden bijna te makkelijk naar binnen en naar buiten over mijn clitoris terug naar het plekje tegen mijn billen, die het schuim woest ontlokken. Geduldig draait ze rondjes; een zeurend genot trekt van mijn knopje en breidt zich diep kloppend uit. Mijn kut opent en sluit, opent en sluit ongecontroleerd. Ik zou me eraan over kunnen geven maar ik wil het laten zinderen tot in mijn oren.

Eindelijk draai ik me om en til haar op mij. Haar bruingebrande borsten rijzen boven mij en ik bijt zachtjes in haar roze tepels. Ze berijdt me loom en diep, haar ogen dicht. Haar lange blonde haren kietelen in mijn nek, en haar wangen kleuren steeds roziger, als zoetgerijpte appels.

Meer over Het Rode Oor?

Hier vind je alle teksten, podcasts en informatie.

Alles bekijken

Organisatie: deBuren, Stichting Nieuwe Helden en De Nieuwe Liefde. Het Rode Oor is onderdeel van het project Yes, please!, een initiatief van Stichting Nieuwe Helden in co-productie met deBuren en in samenwerking met De Nieuwe Liefde, Compagnietheater, Marres Maastricht en HKU.